Wimbledon: „To, co w Paryżu zadziałało na jego korzyść, tym razem zadziałało na moją korzyść” – mówi Sinner, który mści się na Alcaraz

Kilka lat temu powiedziałbym, że nie mam szans na wygranie Wimbledonu. Ale z każdym rokiem, kiedy tu grałem, czułem się coraz lepiej. Kiedy byłem młodszy, starałem się rozegrać jak najwięcej meczów, żeby zrozumieć, jak grać na tej nawierzchni. Z każdym rokiem czułem się tu coraz lepiej. W zeszłym roku wygrałem turniej w Halle i czułem się tu bardzo dobrze. Grałem dobry tenis, ale i tak przegrałem w ćwierćfinale. W tym roku było zupełnie inaczej ( przegrałem w drugiej rundzie w Halle ) , ale na korcie czułem się bardzo dobrze. Z każdym meczem poruszałem się coraz lepiej.

Jego emocje były ograniczone

„To bardzo emocjonalny tytuł, mimo że nie płaczę. Tylko moi bliscy wiedzą dokładnie, przez co przeszliśmy na boisku i poza nim, i to wcale nie było łatwe. Dawaliśmy z siebie wszystko na każdym treningu, mimo że momentami miałem problemy psychiczne. Dzielenie się tą chwilą z całą rodziną to najwspanialsza rzecz, jaka mogła mi się przydarzyć. W Paryżu była tylko moja mama i to już było niesamowite. Tutaj jest mój tata, brat i cała moja drużyna – nie tylko trenerzy. To niesamowite”.

Pomiń reklamę

„Kiedy przegrywasz z kimś kilka razy, trudno sobie z tym poradzić. Ale jednocześnie często czułem, że jestem bardzo blisko. W Pekinie było 7:6 w trzecim secie. Potem, w Rzymie, miałem punkt setowy w pierwszym secie, ale nie potrafiłem go wykorzystać. W Paryżu stało się to, co się stało. Czułem się blisko celu. Nigdy się nie zniechęciłem”.

Jego rywalizacja z Alcarazem

„Jestem zadowolony z widowiska, które dajemy. Ostatecznie najważniejsze jest to, żebym osiągnął szczyt swoich możliwości. Nie sądzę, żebym już tam był. W wieku 23 lat nie można być w szczytowej formie. Mam nadzieję, że będę mógł się rozwijać. Ale ważne jest, żeby mieć zawodników takich jak Carlos, bo trzeba ciągle myśleć, znajdować siłę, żeby chodzić na korty treningowe i ciągle pracować. Zawsze go podziwiałem i nawet dziś czuję, że w niektórych kwestiach radzi sobie lepiej ode mnie”.

Jego pierwsze zwycięstwo w Wimbledonie

„Nie uwierzyłbym, nie, bo i tak już trudno jest awansować do późniejszych etapów turniejów Wielkiego Szlema. Nawet jeśli jest się w świetnej formie i ma się najlepsze możliwe przygotowanie, to i tak jest to bardzo trudne. Będąc finalistą Rolanda Garrosa , czułem, że osiągnąłem coś wielkiego. Przyjechać tutaj i wygrać Wimbledon, to niesamowite, prawda?”

Jego dominacja dnia

„Różnice są bardzo niewielkie, a marże bardzo niskie. Dziś kilka razy czułem, że miałem szczęście. Wiem, że trafiłem w kilka linii. To, co poszło na jego korzyść w Paryżu, poszło na moją korzyść tym razem.

Na początku czułem, że obaj nie serwowaliśmy dobrze, ale mieliśmy problemy z odbiorem drugiego serwisu. Potem znalazłem dobry rytm przy pierwszym serwisie, szczególnie w drugim i trzecim secie. W czwartym secie miałem momenty, w których serwowałem bardzo dobrze, a potem znowu miałem problemy. Ale to normalne, bo jeśli grasz dwie, trzy czy cztery godziny, nie zawsze możesz grać tak samo.

Pomiń reklamę

„Takie rzeczy się zdarzają. Myślę, że to właśnie z tego jestem najbardziej dumny, i to naprawdę nie było łatwe, z pogodzenia się z porażką na Roland Garros; takie rzeczy się zdarzają. Myślę, że o wiele lepiej jest przegrać taki finał Wielkiego Szlema niż dać się zmiażdżyć lub wygrać tylko dwa gemy. Po Roland Garros kontynuowałem pracę i czułem, że mogę grać bardzo dobrze. Dlatego po Roland Garros powiedziałem, że to nie czas na poddawanie się, bo kolejny Wielki Szlem zbliża się wielkimi krokami”.